salam blogger tersayang :p
.pejam celik pejam celik nak nak masuk nov.. belum pun habis lagi menimati bulan ini yang penuh kedukaan kesukaan... itu semua lumrah hidup yang penuh suka dan duka...
today, ada mood la siket nak update
something..before before nye sy still koma ape yang terjadi.. mimpi kah semua ini? about kL last day nothing special to story.. cukup la ia sebagai pelajaran dan keinsafan buat sy..buat mereka, (kalau ada)
petang tu..packing2 ape yang patut...at the same time, sy dapat rasakan ada sesuatu yang kurang enak akan belaku..but, tak tau lah ape..mungkin perasaan sy aje kot.. sebelum tu plan macam2 cari tempat tinggal kat kL..kejap sana la kejap sini la.. last plan nak stay hotel je la buat sementara...sy la org paling lega sekali bile dapat tahu akan menginap kat hotel.. anddd tak perlu menyusahkan sesiapa..walaupun kerabat2 ramai.. sy rasa tak perlu..... my dad call.. say, batal aje hotel tu..stay aje rumah anak sedara abah..kat cheras.. hati ku mula resah,,,bagai mana la agaknya penerimaan abg syahrul kpd kami nanti..sepupu sendiri pun tak kenal, dulu2 bermain sama2..dah macam abg sendiri...tapi ingat2 lupa la sape dia... wait and see, sy memungah ape yg patut di bonet kereta..mood malas menjelma..melihatkan hujan mula merintih dan anak buah pula menangis merengek mahu mengikut.. tapi tidak dibawa kerana ini bukan pergi untuk bercuti.. kepala mula la rasa pening,,,masih memikirkan sesuatu..sesuatu yang hanya melemahkan jiwa.... ketika behenti di hentian,,tetiba telefon bederin menanda kan ada mesej masuk. sy lihat dua mesej serentak.. sy hanya tersemyum.. pertama abah,,abah memang selalu mesej for me..bertanya kan sudah sampai dimana...itulah kasih seorang bapa yang tak dapat ternilai harganya.... if ada ape2 pun sy akan menceritakan segalanya pada abah.. buat ape nak berselindung kan?? thennn, sy baca lagi mesej dari seseorang ini.. sy tersemyum lagi.. hmm pertanyaan sama seperti abah mesej tadi.. sejak insan ini mula hadir tanpa dijemput.. hati ini mula terusik..tapi sy masih buntu.. hanya melayani beliau sebagai seorang sahabat.. kerana sy rasa tenang apabila share something bersama dia..insan baru yang muncul tanpa kusedari... terkadang mengisi kekosongan hati... tak lekang dengan perkataan 'Take Care' dari dia..sekali takpe la.. ni berkali kali.. dalam hati bebisik andai ucapan itu diucapkan oleh insan yang aku sayangi...tapi hampa... ;(
bila menjejakan kaki ke aparment abg syahrul..hatiku hampa...bagaimana sy nak sesuaikan diri.. beliau nampak peramah tapi sy rasa kurang selesa dan tak biasa...just sabar,,,bila pikir about abg...sy jadi kuat..beberapa saat kami sampai ke rumah abg syahrul, handphone mama bebunyi tanda mesej masuk..mama menghulur kan kpd sy agar membalas coz mama tgh bercakap dengan abg syahrul...saat pertama kali sy membaca pesanan rinkas itu, dahi mula berkerut tanda protes..kakak abang termaksud mama bertanya kan siapa dan mengapa..sy terus membaca depan mereka mesej itu..diantara mereka diam membisu melayan perasaan masing2...antara sedih,marah,kecewa dan bercampur baur ketika itu...dlm hati ku berkata tergamak nye beliau mengatakan bergitu pada mama...pada mak S**d**a dia sendiri...tergamak!!! sy berlalu ke dalam bilik membawa handphone mama ditangan..airmata seolah mahu mengalir tapi ditahan sedaya upaya...tetiba wife abg syahrul masuk ke bilik dan mengatakan sesuatu..mandi la dulu pastu mkn...sy hanya tersemyum..nasibla airmata tak sempat keluar..kalau tak malu habis
pada pagi tu abg telah pun dimasuk kan ke hkl.. 10/10/2011 beliau operet..last operetion...Alhamdulillah semua selamat dan doa kami dimakbulkan... syukur Alhamdulillah... masih bermain main di fikiran detik2 kecemasan dirasakan begitu sulit untuk kami jalani.. jam dirasakan begitu lambat..ke hulur ke hilir sy bersama mama..last2 sy tunggu kat bilik menunggu..dah tak larat nak jalan..dalam bilik menunggu pula ada seorang hamba Allah ni.. sy ambil tempat berhadapan brsama beliau kerana tak ada tempat kosong... sejuk nya hati terpandang kan wajah nya yang memancar kan cahayaMu.. cepat2 sy alih kan pandangan ke luar tingkat disaat mata kami bertembong..hati masih sayu mengenankan nasib abg di dalam..
pintu bilik penbedahan terbuka.. masing2 saling berpandangan.. bila yang ditolak itu abg, kami terus bergegas menginkuti..abg separuh sedar.. sy dgn mama bergegas menaiki lif... sebak melihat kadaan abg yang lemah dan pucat lesu... sy terus keluar ke ruang menunggu dgn mata yg basah.. kali ini memang dah tak dapat menahan segala yg ada...-.-
tanpa mereka..tanpa beliau...mungkin sy akan kekosongan dan kebinggungan meniti hari2 yang kian menyisakan jiwa... sy bersyukur pada Allah kerana masih dikuniakan insan2 yang menyanyagi sy.. walaupun sy tidak sedar akan kehadiran mereka...
terima kasih buat insan2 yang terlibat dan membantu sedikit sebanyak tanpa pun kami pinta dan meminta.. hati yang ikhlas tiada bandingan nya.... syukur ke hadrat Ilahi......
anddd now, terima kasih buat dia yang sentiasa ada dikala sy memerlukan seseorang untuk meluah kan.. walaupun yang sy harapkan tu bukan dia, tapi sy akan belajar untuk lebih memhagai beliau... Insya Allah ~
End
No comments:
Post a Comment